nostalgiczne marzenia….

Pa­mięta­cie, kiedy by­liście małymi dziećmi i wie­rzy­liście w baj­ki,
marzy­liście o tym, ja­kie będzie Wasze życie? Biała su­kien­ka, książę
z baj­ki, który za­niesie Was do zam­ku na wzgórzu. Leżeliście w no­cy
w łóżku, za­myka­liście oczy i całko­wicie, niezap­rzeczal­nie
w to wie­rzy­liście. Święty Mi­kołaj, Zębo­wa Wróżka, książę z baj­ki
– by­li na wy­ciągnięcie ręki. Os­ta­tecznie do­ras­ta­cie.
Pew­ne­go dnia ot­wiera­cie oczy, a baj­ki zni­kają. Większość ludzi
za­mienia je na rzeczy i ludzi, którym mogą ufać, ale rzecz w tym,
że trud­no całko­wicie zre­zyg­no­wać z ba­jek, bo pra­wie każdy na­dal
cho­wa w so­bie is­kierkę nadziei, że które­goś dnia ot­worzy oczy
i to wszys­tko sta­nie się prawdą. Wiara w marzenia
to za­baw­na rzecz. 

Marzenie po­jawia się, kiedy tak nap­rawdę te­go
nie ocze­kujesz. To tak, jak­byś pew­ne­go dnia od­krył, że baśń
może się nieco różnić od Twoich wyob­rażeń. Za­mek, cóż, może nie być
zam­kiem. I nie jest ważne „długo i szczęśli­wie”, ale „szczęśli­wie”
te­raz. Raz na ja­kiś czas, człowiek cię zas­koczy, i raz na ja­kiś czas
człowiek może na­wet zap­rzeć ci dech w pier­siach.

Wierzycie w marzenia?:)

Potraficie jeszcze zatrzymać się i po prostu pomarzyć?

 Macie na to czas?

Ja tak to bardzo dla mnie ważne.Niejedno moje marzenie już się spełniło:)

Na przykład to, które robiło mi dzisiejsze zdjęcia:* dziękuję:*

pozdrawiam!

Pazurki wykonała niezawodna Karolina